غبار عادت پیوسته در مسیر تماشاست/ همیشه با نفس تازه راه باید رفت
جمعه, ۱۰ مهر ۱۳۹۴، ۰۶:۱۸ ب.ظ
آینه ای را که به ایوان می بردم از دستم افتاد شکست و هزار تکه شد.
به جای آنکه غصه بخورم مینشینم و به دقت تکه تکه ی آینه را کنار هم می چینم.
وقتی همه را میچسبانم میبینم اشتباه کرده ام و چند تکه را جا به جا گذاشته ام .
جوری که گوش هایم را جای دهانم گذاشته ام و چشمهایم تا به تاست .
چشم راستم را جای چشم چپم گذاشته ام .
دوباره مینشیم همه را جا به جا میکنم .
از نو تکه های آینه را به هم میچسبانم
از نو :) D:
منوی بلاگ
بایگانی
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۳)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۳)
- آبان ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴)
پیوندها
